Naar Marokko!

Op zondagochtend 14 december 2008 namen we de boot van Tarifa naar Tanger. Aangezien we al in Tarifa waren en daar ook een boot vertrok besloten we niet naar Algaciras terug te rijden. Overal hingen reclame borden dat de Fast Ferry er 35 minuten over zou doen om de oversteek naar Marokko te maken...Nu hebben we de tijd op de Ferry zelf niet precies bijgehouden maar om 10.15 kochten we onze tickets en om 16.00 waren we aan de andere kant door de douane heen. Het merendeel van de tijd hebben we besteed aan wachten en nog meer wachten...Gelukkig hadden we beiden een goed boek dus het deerde ons niet echt. De boot leek inderdaad wel op een hele grote speedboot en hij wiebelde behoorlijk. Als we wilde lopen moesten we ons vasthouden om niet om te vallen. Onze magen kwamen dan ook flink in opstand en die van hem leegde zichzelf over de reling.. Even dacht ze aan iemand te vragen een plaatje te schieten van ons samen op de boot naar Afrika maar aangezien we er alles behalve florissant uitzagen in onze misselijkheid liet ze het maar zitten. Toch gaf het behalve misselijkheid ook een aangenaam gevoel om na zoveel jaar weer op die boot te staan en Afrika steeds dichterbij te zien komen..Alhoewel het erg lang duurde was de Marokkaanse grens simpelere dan voorgaande keren. De mensen waren vriendelijk en een korte blik in ons huisje was afdoende. Op de weg door Tanger merkte we direct dat we Europa hadden verlaten, twee rijbanen waar makkelijk vier auto's naast elkaar kunnen als je maar flink toetert gaat het allemaal goed. Een stukje onder Tanger was er langs de doorgaande weg een camping, of eigenlijk meer een soort van grote bewaakte parkeerplaats met een toilet/douche gebouwtje waar we neerstreken voor de eerste nacht. We keken onze ogen uit naar de super de luxe campers die er stonden. Campers ter grote van een stadsbus waren geen uitzondering en we vielen wel een beetje op met onze Wobbel..
Casa Blanca 15 december
Na weer een heerlijke nachtrust reden we verder naar Rabbat / Sale waar we wilden overnachten op een camping die we onze eerdere bezoeken aan Marokko ook aangedaan hadden en ons goed bevallen was. Onderweg merkten we dat we met onze Wobbel menig Marokkaan een glimlach ontlokte en er werd enthousiast naar ons gezwaaid. Aangezien we onderweg heel veel directe familieleden (en van gelijke generatie) van Wobbel tegen kwamen vermoeden we dat ze ons goed geïntegreerd vonden.. Op een gegeven moment werden we zelfs ingehaald door een ambulance met zwaailicht die zijn megafoon gebruikte om ons luidruchtig welkom in Marokko te heten.....Gezellig, we genoten ervan om weer in Marokko te zijn. Ook hier staan veranderingen niet stil, het is veel schoner en ook groener dan in onze herinneringen van een aantal jaren geleden. Helaas ook natter maar zonder dat zou het natuurlijk ook niet groener kunnen zijn. Voor de landbouw waarschijnlijk een zegen voor ons een reden om zo snel mogelijk zuidelijker te willen gaan. In Rabbat wachtte ons een lichtelijk teleurstelling; we zochten ons rot naar de vertrouwde camping. Hij helemaal verbaasd dat zijn richtingsgevoel hem in de steek leek te laten wat zelden of nooit gebeurd. Dit was ook niet het geval bleek na wat rondvragen, de camping was verdwenen en had plaats gemaakt voor een bouwplaats. Na wat overleg besloten we dat we Rabbat zouden overslaan en reden we door richting Cassablanca.

Eigenlijk hadden we deze stad rechts willen laten liggen maar Marrakech was nog te ver weg voor een dag rijden. Cassablanca klinkt romantisch maar is naar onze mening een doorsnee westerse stad en aangezien we beiden niet echt stadsmensen zijn mijden we grote steden in het algemeen zoveel mogelijk. We hadden in Tarifa echter van een Fins echtpaar gehoord dat daar een camping was dus reden we de grote drukke stad in. Al snel had zij enorme buikpijn op de bijrijders stoel en hij de grootste lol achter het stuur. Helaas was de batterij van het fototoestel leeg en was het te druk om even uit te stappen om achterin een nieuwe te pakken anders hadden we het kunnen laten zien. Wat een chaos, Parijs is er niets bij! Wie het hardste duwt, toetert en het meeste lef heeft kan nog een beetje vooruit komen. Twee baans wegen werden er zomaar vijf terwijl er volgens de strepen op de weg gewoon nog twee waren. Daartussen door crossen brommertjes en steken mensen moedig de weg over. Onderweg draaide we af en toe ons raampje open om aan een voetganger of een taxichauffeur die naast ons stond de weg naar een camping te vragen. We moesten bij de zee zijn dat werd ons duidelijk. Aan de stand van de vlaggen konden we afleiden welke richting dat op was....en dat duurde een hele poos voordat we de hoge golven zagen. Nog geen camping maar wel een toeristen informatiepunt. Even stoppen en vragen waar we heen moesten. Met een getekende en geschreven route vervolgde we onze weg. Bij een cafe wat Azhana heet moesten we links afslaan en dan zouden we er bijna zijn. Bij de gebouwen die op cafe's leken zagen we echter alleen in voor ons sliertjes taal staan hoe het heette dus daar kwamen we niet echt verder mee. Het begon al donker te worden en dan gaat zelfs bij hem de lol van het rijden in chaos er een beetje af..We stopte opnieuw om de weg te vragen en moesten weer rechtsomkeer. Ik geloof dat we zo ongeveer bij elk benzinepomp station zijn gestopt om ons te verzekeren dat we op de goede weg zaten. En de mensen waren stuk voor stuk enorm vriendelijk maar idee van afstand hebben ze blijkbaar geen van allen. Er werd ons meerde malen verteld dat de camping zo'n 200 meter verder aan de rechterkant moest zitten........zo'n acht kilometer verder zagen we dan eindelijk de camping liggen en waren opgelucht dat we niet meer in het donker fietsers en brommers zonder licht op het laatste moment hoefde te ontwijken. Ook in Casablanca was het nog dikke truien weer en begon het hevig te regenen. We hadden tijdens onze zoektocht de grote Moskee, de vuurtoren en het (overigens werkelijk ontzettende mooie) fort in de zee gezien en toen we lazen dat dat zo'n beetje de bezienswaardigheden van Cassablanca waren vonden we een overnachting voldoende. We maakte een gezellig praatje met de camping eigenaar die erg nieuwsgierig was naar de binnenkant van onze Wobbel en naar ons reisdoel. Aangezien we verder nogal een eind van de bewoonde wereld zaten hebben we lekker gelezen tot onze ogen dichtvielen.
Marakech 16 december
De volgende morgen richting Marrakech waar we familie van een kennis zouden gaan bezoeken. In Marrakech was de zoektocht naar een camping vrijwel gelijk aan die in Casablanca...Waardoor we veel later aankwamen dan verwacht....Maar het regende hier niet en het zag er ook niet uit alsof het veel geregend had de afgelopen tijd, wat ons optimistisch stemde. Na een vermoeiende dag weer vroeg onder de wol. Wat jullie tijd 22.00 uur is en onze tijd 21.00 uur..........

Marrakech De volgende ochtend zochten we contact met de familie waar we het pakketje af zouden geven. Dit ging niet helemaal vanzelf, eenmaal een telefooncel gevonden schoten de dirahms erdoorheen en ons Frans is redelijk maar door de telefoon best lastig. Na drie keer geld wisselen en terugbellen was duidelijk waar we heen moesten. Onze camping was nogal een eind van de stad vandaan en we dachten dat het handiger was om een taxi te pakken en niet te gaan zoeken in een drukke stad. Helaas waren we zover van de stad vandaan dat er nauwelijks taxi's voorbij kwamen en die er voorbij kwamen zaten vol. Uiteindelijk stopte er uit zichzelf een vriendelijke man die aanbood ons een lift te geven naar de stad. Hij zette ons af bij het restaurant waar Karim werkt en we dronken samen met Aziz, waar we een lift van hadden gekregen, nog een kop koffie. Door Karim werden we gastvrij onthaald en we mochten niet eens betalen voor de koffie. Hij bracht ons naar de andere kant van de stad om met zijn vrouw Mounia te eten. Ook door haar en door hun zoontje werden we enthousiast begroet. Helaas moest Karim direct weer aan het werk en hij wist niet hoe laat hij terug zou zijn, we moesten in ieder geval uitgebreid bij Mounia blijven eten. En dat was erg lekker! Spiesen van geitenvlees met een heerlijk sausje. Het praten ging wel wat lastig omdat zowel van ons als van haar het Frans niet heel goed is, maar met handen en voeten kwamen we een heel eind. Omdat we vanuit Nederland wat verontrustende berichten hadden gehad over ziekenhuis opname van onze schoonzus in verband met een hele zware longontsteking en een vage bacterie, gingen we na het eten toch vrij snel weg om een internet café op te zoeken. Zo kwamen we midden in het centrum van Marrakech terecht waar het een en al bedrijvigheid en handel is. Voor we het wisten waren onze schoenen gepoetst en had zij ongevraagd in 2 seconden tijd een henna tatoeage op haar hand. Voor geluk werd er gezegd...en natuurlijk wat dirhams. Nou hopen dat als ze de hand naar het noorden wijst het geluk bij onze schoonzus terecht komt want die kan het een stuk beter gebruiken......De dagen in Marrakech waren wat onrustig en de meegenomen communicatiemiddelen niet al te optimaal. Maar de stad is zeker de moeite van het bezoeken waard. Overdag kunnen onze truien uit maar de sokken blijven nog aan. En zodra in de namiddag de zon gaat zakken gaat de trui ook snel weer aan. Het plein in de stad staat vol met slangenbezweerders (alhoewel de slangen niet echt onder de indruk leken van de fluit), apen, koetsen en aan kraampjes met souvenirs geen gebrek. Het krioelt er van de mensen van allerlei pluimage, traditioneel gekleed en super westers. Ietsje buiten het centrum is een onwijs grote supermarkt waar je werkelijk alles kunt kopen, van computers tot oor frutters. En een lichtbruin broodje gezond waar zij ontzettend van heeft genoten!!! De tegenstellingen zijn groot in Marokko en voor de zoveelste keer vragen we ons af hoe het mogelijk is dat rijkdom en armoede zo dichtbij elkaar leeft....Ondanks onze ruime reis ervaring laten we ons toch een paar keer flink afzetten door niet van te voren een prijs af te spreken voor bijvoorbeeld de taxi. Ach we moeten weer even inkomen zullen we maar zeggen........

Hoge Atlas 20 december
Na een paar dagen gingen we de Hoge Atlas in. We verwachten enorme kou toen we de sneeuwtoppen zagen maar dat viel alles mee. De winterjassen konden blijven hangen. Als altijd fascineerde de bergen ons weer enorm en we voelden ons nietig ten opzichte van de grote reuzen…….. De bergpassen waren smal en de bochten scherp maar zonder een centje pijn bereikten we de hoge toppen. Naar beneden ging natuurlijk een stuk sneller maar vanwege het tegen moet komende verkeer moest de rem hard werken. Te hard bleek op een gegeven moment want de druk viel lichtelijk weg. Toen we konden stoppen op een breder stuk werd snel duidelijk dat de remschijven kokendheet waren. Dus maar een poosje van het schitterende uitzicht genieten. Enhe..de eieren die door de camper lagen omdat de koelkastdeur was opengeschoten opruimen…Voorzichtig reden we na een tijdje weer verder en we waren blij dat we in een plaats aankwamen waar we Wobbel voor de nacht konden laten rusten. Na de hoge Atlas richting Zuidelijker Marokko. We belandde in Tiznit op een camping waar we wederom aardig uit de toon vallen. Behoorlijk toeristisch geworden hier en aan de schotels te zien zijn er veel mensen die hier komen om te overwinteren. Geen slecht plan want hier in Tiznit kan ze dan eindelijk haar SOKKEN uit!!

Met dank aan Anita kunnen jullie de foto s op deze site bekijken...


VANUIT EEN ZONNIG MAROKKO WENSEN WIJ JULLIE HELE FIJNE FEESTDAGEN EN EEN GOED EN GEZOND 2009!!!!!!!!!!!!!!