West-Kaap Zuid Afrika

Half december gingen we erg soepel de grens van Zuid Afrika over. Het eerste gedeelte was nog vrij onbewoond en droog net als Namibië. De eerste nacht bleven we op een camping die wel 100 plaatsen had en zo’n 30 wc en douche hokjes waar wij die nacht de enige gasten waren. We waren er ook alleen gestrand omdat we het rijden voor die dag beu waren. De volgende ochtend reden we richting Clanwilliam en daar werd de omgeving al groener en zagen we veel wijngaarden. Van Ingeborg en Willem hadden we gehoord dat het nabij gelegen Cederbergen erg de moeite waard was. We twijfelden even welke richting we zouden nemen maar besloten toen de kustroute te doen en naar Cederbergen te gaan als we ruim in de tijd zaten. We wilden immers fit zijn als Ronald, Marian, Mike en Jim kwamen dus eerst even lekker uitwaaien aan het strand. De westelijke kustroute was mooi maar de wegen niet. Het bestond voor een groot deel weer uit rammelen over de weg. Eenmaal terug op het asfalt in Lambertsbaai werden we aangehouden door de politie. Routinematig zocht zij de papieren alweer bij elkaar en bereidden we ons voor op een aantal vragen over onze kentekenplaat. Het duurde dan ook even voordat we begrepen dat de agenten ons aanhielden om ons te verwelkomen in hun dorp. Aan de zijkant van de weg hadden zich wat ondernemers verzameld die iedere automobilist een drankje en een tas vol met kleine cadeautjes aanboden. (Een zakje aardappelen, een frisbee, klein flesje drank, chips etc)
We waren nogal overrompeld en schaamden ons een klein beetje toen ze vroegen hoe lang we in het mooie lambertsbaai zouden blijven. We waren helemaal niet van plan om daar te blijven en reden er alleen doorheen, ons doel voor die dag was Melkbosstrand. We hadden namelijk gehoord dat daar een overlanders camping zat. Dus ondanks het warme welkom reden we verder. In Melkbosstrand bleek dat de overlanders camping in de duinen lag en dus alleen bereikbaar was met een 4x4. Uiteindelijk belandden we op een grote familiecamping in het stadje. Dit was wel een verschil met Namibië, daar waren de campings van alles voorzien maar allemaal klein opgezet. Hier stond het vol met sleurhutten en bungalowtenten en zoals we later zouden merken was het een doorsnee Zuid Afrikaanse camping.
Later die avond werden we door de overburen voor een drankje uitgenodigd en zaten we gezellig bij het vuur. De vrouw bekende ons dat haar eerste gedachte was toen ze onze bus zag aankomen; “oh, leuk voor mijn zoontje, er is een kermis hier”……
We zijn ons er natuurlijk ook wel van bewust dat het niet alleen onze buitenlandse nummerplaat is die maakt dat er altijd binnen de kortste keren mensen naar ons toekomen om te vragen waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. De gezellige handjes en de door hem geschilderde wereldkaart trekken de aandacht.
Meestal is het leuk en regelmatig eindigt in een hele leuke avond zoals ook deze keer.
We wilden op ons gemak nog wat dingen regelen en Wobbel eens goed laten nakijken voordat de familie kwam dus de volgende dag gingen we richting Stellenbosch waar we tot hun komst zouden blijven.
Helaas zaten alle garages vol of dicht tot begin januari dus we hoopten maar dat we tijdens onze toer over de route 62 geen problemen zouden krijgen. We bestelden een nieuwe voorruit die uit Duitsland over moest komen en er begin januari zou zijn.
Hij plamuurde, schuurde en spoot de cabine van Wobbel zodat deze er bijna weer als nieuw uitziet. Verder luierde we wat tot het dan eindelijk de 21ste was.
Op het vliegveld zagen we na lang wachten eerst Mike en Jim. De koffers waren er niet zodat Ronald en Marian nog het een en ander moesten regelen. Niet heel lang daarna kwamen ook Ronald en Marian zonder koffers de aankomsthal in. De bagage zou nagebracht worden en aangezien ze dit al eerder hadden meegemaakt was het hoognodige aanwezig in de handbagage.
Het was ontzettend leuk om ze alle vier na ruim een jaar weer te zien.
Gezamenlijk haalden we hun camper op en de vakantie kon beginnen. Eerst werd er wat gewinkeld om wat extra kleding te kopen en boodschappen voor het avondeten te doen.
We zouden een gedeelte van de route 62 gaan rijden en begonnen in Stellenbosch met een barbecue en gezellig bijkletsen. De volgende dag reden we door een ontzettend mooi landschap naar Montagu. We hoopten dat de koffers op het aangegeven adres aanwezig zouden zijn maar dit was helaas niet het geval. Ronald belde naar de vliegmaatschappij waar werd medegedeeld dat de koffers nog niet aangekomen waren en dat het wellicht nog een dag zou duren. Toen we het dorpje hadden verkend en op een terrasje wat hadden gedronken kreeg Ronald een telefoontje dat de koffers toch die avond zouden komen..
We staken weer de houtblokken aan en braadden lekker vlees en garnalen. Tegen half elf s’avonds kwam er dan eindelijk een auto met de koffers en had iedereen weer zijn eigen vertrouwde spullen. En wij een koffer vol met nieuwe spulletjes.
De dag erna reden we door een bergachtig gebied naar Oudsthoorn. Onderweg stopten we bij Ronnies sex shop, wat niet is wat de naam doet vermoeden. Het is een vrij bekende bar in Zuid Afrika die midden in het niks staat maar waar voortdurend klanten zijn.
Na wat gedronken en rondgesnuffeld te hebben reden we door tot lunchtijd. Ook tijdens de lunch kwamen we weer in een heel leuk tentje terecht en de tijd vloog om. Eigenlijk wilden we op tijd in Oudshoorn zijn om nog wat activiteiten te doen. We werden echter nog een keer opgehouden door een andere plek die niet was wat het leek. Toen hij het bordje “aftrekplaats” langs de kant van de weg zag moest hij zo hard lachen dat we wel moesten stoppen.
Heel handig bleek op deze plek een informatiebord te hangen met een plattegrond zodat we de weg waar de camping aan lag makkelijk zouden kunnen vinden. Het zou alleen wel handig zijn geweest als er naast de plattegrond ook straten index bij was geplaatst….Na wat speurwerk vonden we de camping toch vrij snel maar jammer genoeg was de struisvogelboerderij al dicht. Wij pakten de leuke en lieve cadeautjes uit en lazen onze brieven. Nederland was weer even heel dichtbij. Daarna gingen we met Mike en Jim fanatiek aan het kaarten en genoten van hun droge humor terwijl Ronald en Marian de omgeving verkenden.
Die avond gingen we lekker uit eten en verlieten we als laatste gasten het restaurant, wat niet ongewoon is als er leden van de familie Baarslag bij elkaar zijn. Op weg naar de camping stopten we bij een gezellig café en leerden we dat springbok behalve een mooi dier ook een heel lekker maar verraderlijk drankje is.
De volgende morgen werden we weer met een klopje op de deur en een vriendelijk goede morgen gewekt maar we hadden er toch wat moeite mee om ons hoofd van het kussen te halen. De dag beloofde echter allemaal leuke dingen dus we zetten de lichte kater van ons af. Eerst gingen we naar de druipsteengrotten waar je kon kiezen uit een toer van één uur en een avontuurlijke toer van anderhalf uur. Ronald en Marian kozen voor de één uur durende toer en de Mike, Jim en wij gingen op de avontuurlijke toer. Het eerste gedeelte was al ontzettend indrukwekkend vanwege de enorme ruime grotten met metershoge stalactieten en stalagmieten. Daarna was het klimmen en kruipen door heel kleine gangetjes. De groep was vrij groot zodat we soms lang moesten wachten in benauwde ruimtes. Hij kreeg het daar iets te benauwd van en keerde halverwege om. Zij ging samen met de jongens enthousiast verder tot het einde. Uiteindelijk duurde het 2 uur en was het erg aangenaam om weer frisse lucht in te kunnen ademen.
Vervolgens gingen we snel naar de struisvogelboerderij want we wilden niet weer te laat zijn. We kregen een rondleiding, mochten een struisvogel voeren en als laatste er zelfs op rijden. (mits je niet meer dan 75 kilo weegt). De gids vertelde dat struisvogels erg agressief konden zijn, dat het rijden geheel op eigen risico was en somde een aantal letsels op die we op konden lopen. We lieten onszelf hierdoor niet afschrikken maar vonden het toch prettig dat Jim als eerste ging.
De mannen vingen een struisvogel door deze een zakje over zijn hoofd te doen. Daar werd de struisvogel helemaal rustig van. Gevaar dat ie niet ziet is er niet. Als de berijder opgestapt is gaat het zakje eraf en gaat de struisvogel er als een speer vandoor. Jim ging als eerste en het zag er leuk uit. Het duurde maar een paar seconden maar het was een hele ervaring. De spiermassa was duidelijk te voelen en het is ongelofelijk hoeveel kracht zo’n dier heeft.
Daarna mochten diegene die wilde nog op eieren lopen zodat we konden zien hoe sterk de struisvogel eieren zijn.
Inmiddels was het al laat in de middag en we hadden nog een stuk voor de boeg. We gingen naar Mosselbaai waar we kerst zouden vieren.
Onderweg kwamen we over een behoorlijke hoge pas en tijdens het dalen merkte hij opeens dat de rem het heel slecht deed. We stopten en dachten dat de rem te heet was geworden. Een poosje wachten tot die afgekoeld was dus. Ronald en Marian reden vast door naar de camping omdat de camping eigenaar verzocht had voor 19.00 te komen.
Na een kwartiertje wachten in de koude bergen reden wij voorzichtig ook weer verder. De rem deed het dan weer wel, dan weer niet en zeker in dit gebied was dat erg spannend op een minder leuke manier.
We kwamen op een erg drukke camping aan zee waar de tenten en caravans heel dicht bij elkaar stonden. Onze plek was bij de speeltuin en erg ruim, wat we eigenlijk een beetje vreemd vonden als we zagen hoe de rest was volgepakt.
De mini kerstboompjes kwamen te voorschijn en we aten op kerstavond heerlijke macaroni.
S’avonds kwamen de kaarten weer op tafel en speelden we het spel regenwormen waarbij je elkaar lekker kunt pesten.
De volgende dag zouden we niet gaan rijden dus we konden lekker uitslapen..
Rond de klok van half 9 werden we echter wakker van veel geluid om ons heen en vroegen ons af wat er toch allemaal gaande was. Het bleek dat onze ruime plek niet alleen als kampeerplek diende maar ook als openlucht kerk voor de kerstmis. Vlak voor onze neus zaten ongeveer 150 mensen te bidden en uit volle borst kerstliederen te zingen. Onze campers stonden zo ongeveer naast de priester. Een beetje vreemd wakker worden. We bleven stilletjes op onze tuinstoelen zitten tot de dienst voorbij was. Aangezien we ook voor het toiletblok door de menigte heen moesten was dit niet voor iedereen even aangenaam.
Na een uitgebreid kerstontbijt gingen we een frisse duik nemen in de Indische Oceaan. De rest van de dag brachten we door zoals we gewoonlijk kerst vieren met de familie Baarslag; kaarten en lekker drinken en eten. Het kerstmenu was dit jaar allerlei soorten vlees van de barbecue en Griekse salade. Door de aanwezigheid van een deel familie en het telefonische contact met de rest van beiden families hadden we ondanks het warme weer toch een heus kerstgevoel.
Tweede kerstdag bestaat in Afrika niet zodat de dag erop alles weer gewoon doorging als altijd. Ook wij gingen verder, weer langzaam terug richting kaapstad waar we ook nog het een en ander wilden zien. Die dag reden we naar Swellendam wat ongeveer halverwege ligt. De remmen van Wobbel werkte nog niet helemaal zoals het hoorde zodat we erg voorzichtig reden. We begonnen te vermoeden dat er één van de remschoenen kapot was gegaan.
In Swellendam kwamen we terecht op een knusse camping buiten de stad tussen de velden.
De weg ernaar toe was ongeveer 6 km wasbord zodat we weer lekker door elkaar rammelde maar het was de tocht waard. De camping lag aan een rivier en we hadden een mooie plek onder de bomen. Helaas waaide het er wel heel erg hard waardoor buiten zitten niet prettig was. Tegelijkertijd was dit een goede aanleiding om eens met zijn allen in ons huisje te eten. Met een beetje aanpassing paste het precies. We brachten ook wat tijd door in de gezellige campingbar waar de mannen gingen poolen en de dames onder het genot van een flesje rosé de avond vol kletsten.
Dit was een plekje om naar terug te keren, jammer genoeg konden we nu maar een nachtje blijven en trokken we de volgende dag naar Strand. Een stadje, ja hoe kan het ook anders, aan het strand. We maakten een tussenstop in Hermanus voor de lunch. Een mooie maar ook erg toeristische plaats.
De remmen waren na het stuk wasbord nog slechter geworden en het werd ons wel duidelijk dat we hier niet langer mee konden doorrijden. We spraken af dat we vanaf Strand Wobbel op de camping zouden laten en met de camper van Ronald en Marian dagtochten zouden maken. Voordat we in Strand waren kregen we nog een hele lange steile afdaling waarbij onze adrenaline peil behoorlijk omhoog ging. We haalden dan ook opgelucht adem toen we veilig stilstonden op de camping. De camping bestond uit twee delen, een met campers en caravans en het andere deel uit stacaravans. De vrouwelijke manager, Anita, was een gezellige vrouw. De camping was niet echt een sanitair hoogstandje maar de sfeer was goed.
We hadden zo´n beetje elke dag feest, de volgende dag hadden we echter extra feest omdat hij jarig was. Het klopje en het vriendelijk goedemorgen kwam daarom op verzoek een uurtje later. Die dag zouden we in de lijn van de feeststemming wijn gaan proeven. In Zuid Afrika zijn er heel veel wijnproeverijen op mooie boerderijen en een aantal ervan zouden we gaan bezoeken. De eerste was “Vergelegen”, wat vrij dichtbij bleek te zijn. Een groot pand met allerlei tuinen eromheen waar je doorheen kon wandelen. We kregen ieder 4 witte en 4 rode wijnen voor ons neus en het proeven kon beginnen. Het waren geen volle glazen dus we liepen allemaal nog rechtop door de tuinen heen. De volgende was een veel minder bekende boerderij en daardoor heel knus en persoonlijk. We waren de enige gasten en hadden een erg leuk gesprek met de man die ons de wijn liet proeven. Tegen de tijd dat we er weggingen was het alweer laat in de middag en gingen we terug naar Strand. Hij werd getrakteerd op een etentje voor zijn verjaardag en we belandde in een heel leuke pizzeria op loopafstand.
Ook deze avond was het weer redelijk laat voordat we terug liepen naar de camping.
De volgende dag gingen we een rondje schiereiland doen. Eerste stop was de pinguïns kolonie in Simontown. Er zaten ontzettend veel pinguïns waar we heel dichtbij konden komen. Het blijven grappige beesten om te zien, vooral als ze in en uit het water proberen te komen.
Daarna wilden we eigenlijk naar Kaap de Goede Hoop maar omdat er zo’n grote file voor de ingang van het park stond besloten we door te rijden. Er was verderop een weg in de rotsen uitgehakt wat volgens de informatie erg indrukwekkend moest zijn. Eenmaal daar aangekomen werden we aangehouden door de politie. We konden niet verder omdat de camper te hoog was, dat zou alleen van de andere kant kunnen. Jammer maar niets aan te doen, dan via een omweg naar de tafelberg. Via een steile kronkelweg kwamen we bij de liften die de tafelberg op gingen. Klimmen voelden we allemaal niet zo veel voor en daar was het ook al veel te laat voor. Weer hadden we pech, de liften gingen niet omdat er teveel wind stond.
Ondertussen hadden we de hele dag in de auto gezeten en hadden de puf niet meer om nog ergens anders naar toe te gaan. We reden terug naar de camping om daar een leuke avond met nog een potje kaarten en regenwormen door te brengen.
Veel te snel was toen ineens de dag van vertrek weer aangebroken. S’ochtends werd er gepakt en hielp Mike haar nog even met wat computerdingetjes en toen was het tijd om te gaan. De 10 dagen waren voorbij gevlogen waardoor het bijna onwerkelijk leek dat we de familie Baarslag weer naar het vliegveld begeleidde. De camper werd weer weggebracht en met een 6 persoonstaxi werden we in een sneltreinvaart naar het vliegveld gebracht. Daar hadden we nog een paar uur om samen een hapje te eten en wat te drinken voordat we ze dan echt uit moesten zwaaien.
We hebben genoten van het bezoek, bedankt!!
Anita van de camping had geregeld dat een bekende ons tegen kleine vergoeding op zou halen op het vliegveld. Ook was er geregeld dat er de volgende dag iemand die monteur is naar onze remmen zou komen kijken. Dat bleek dezelfde te zijn die ons op kwam halen, Gerrit.
Tijdens de rit hadden wij eerder het gevoel dat Gerrit piloot was toen we met 170 over de snelweg zoefde. De volgende dag bleek dat Gerrit wel degelijk een goede monteur was.
De remschoenen bleken niet gebroken, er was alleen een rubbertje gescheurd. Nadat dit vervangen was remde Wobbel weer als een nieuwe.
Het was een rare dag, s’morgens geen klopje en een vriendelijk goedemorgen meer. Op de plek waar de Baarslag camper had gestaan kwam een caravan met nieuwe buren.
Het was ook nog eens oudjaar en hoewel we het gevoel hadden dat we 10 dagen gefeest hadden wilden we dit toch niet ongemerkt voorbij laten gaan. Tegen de avond gingen we naar de Kusweg (zou bij ons kustweg heten, maar dit klinkt minstens zo gezellig) waar het te doen zou zijn. Eerst gingen we wat eten in een bar/restaurantje waar een zanger optrad. Voor onder het eten eigenlijk wat te hard maar daarna op de dansvloer erg leuk. We gingen nog bij een aantal andere bars kijken maar kwamen uiteindelijk toch weer terug bij hetzelfde tentje. Niet druk, wel heel gezellig. Om 12.00 uur hoorden we buiten kabaal wat niet van vuurwerk kwam maar van een rij auto’s die al toeterend rondreden. Op 3 knallen na was er geen vuurwerk te bekennen. We dansten het nieuwe jaar in en sliepen nieuwjaarsdag flink uit.
We liepen eindelijk eens een rondje over de camping en keken onze ogen uit. Het gedeelte met de stacaravans was duidelijk een wooncamping en voor het eerst zagen we in Afrika heel arme blanken. Sommige woonwagens misten zelfs een wand waardoor we zo naar binnen konden kijken. Wat we daar zagen zag er erg armoedig uit. Natuurlijk hadden we al wel gehoord dat er ook een deel van de blanken zwerft en financieel aan de grond zit. Toch was het heel raar om dit van zo dichtbij te zien.
We trokken onze zwemspullen aan en vertrokken naar het strand om een nieuwjaarsduik te nemen. In ons geval bij 34 graden niet erg stoer maar wel erg lekker.. Het was overvol op het strand en nergens een plekje schaduw dus nadat we ons in het zonnetje op hadden laten drogen vertrokken we weer. Onderweg raakten we aan de praat met een aantal Ghanezen die in Zuid Afrika hun geluk waren komen zoeken. En ook gevonden hadden volgens het verhaal wat ons verteld werd. De jongens wilden niet geloven dat wij met de auto via Ghana hiernaartoe waren gereden. Hun overtuiging was dat dit alleen met de boot mogelijk was omdat er een oceaan tussen ligt.
De avond brachten we dankzij Jim door met de nieuwjaar conference van vorig jaar en we vonden het heerlijk om weer eens Nederlandse humor te horen.
In Kaapstad wilden we een nieuwe koelkast gaan kopen omdat de oude het alleen nog op 220 volt doet en dat zal er na dit land niet veel meer zijn. We dwaalden heel lang rond ondanks dat we diverse mensen de weg hadden gevraagd en kwamen na sluitingstijd pas aan. Bij toeval kwamen we aan het begin van de carnavalsoptocht (die hier met nieuwjaar gehouden wordt).
We vonden een plekje voor onze auto en gingen de stad in. Hij kreeg ineens een hoed op en een jasje aan en zij dacht dat het de bedoeling was dat we mee gingen lopen. Het was alleen voor de foto zodat we in Nederland konden vertellen dat we de Hiphops hadden gezien.(Bij dezen zijn jullie dus geïnformeerd.)
Het was erg druk met groepen die meeliepen en toeschouwers. Overal waren kraampjes en de sfeer deed denken aan de Nijmeegse 4daagse.
Totdat onze nieuwe voorruit was aangekomen moesten we sowieso in de buurt van Stellenbosch blijven en we besloten nog een rondje schiereiland te doen. De eerste twee nachten beleven we in Muizenberg. Van daaruit konden we met de trein een dagje naar Kaapstad zodat we Wobbel niet midden in de stad hoefden te parkeren.
De trein op de heenweg was eigenlijk een metro die helemaal afgeladen was met zittende en hangende mensen. In Kaapstad bezochten we een oud Nederlands fort met een museum en wat terrasjes. Beiden hebben we weinig met steden maar Kaapstad heeft leuke straatjes om doorheen te slenteren.
Zij wilde wel graag voor het donker weer weg van het station zijn dus we vertrokken op tijd.
In alle landen waar we geweest zijn zeiden de inwoners vrijwel overal dat de bevolking van het buurland gevaarlijk was. Hiervoor haalden we na een tijdje onze schouders op. In Zuid Afrika krijgen we steeds waarschuwingen van de inwoners, ongeacht de huidskleur, over hun eigen land. Eigenlijk komt de onveiligheid in Zuid Afrika bijna in ieder gesprek naar voren. Ondanks dat we totaal geen vervelende dingen hebben meegemaakt, merken we dat het ons gevoel van veiligheid lichtelijk aantast. Deze zelfde mensen proberen ons overigens ook dan vaak aan het eind van het gesprek over te halen om in Zuid Afrika te komen wonen. Beetje vreemde reclame campagne..
Met Wobbel reden we naar Kaap de Goede Hoop, het Zuid Westelijkste puntje van Afrika. Deze mijlpaal moet natuurlijk vast gelegd worden, wat niet eenvoudig was in de grote menigte die allemaal een foto willen maken. Nu denken veel mensen dat dit het Zuidelijkste puntje van Afrika is maar dat is Aghulas waar we uiteraard ook nog naartoe gaan.
De Tafelberg slaan we ook dit keer over, we voelen er niet zo voor om de steile pas met Wobbel op te klimmen en dan 2 uur in de rij te staan om met 1000 mensen tegelijk van het uitzicht te genieten. In de loop van het afgelopen jaar hebben we ook ontdekt dat klimmen met een temperatuur van meer dan 35 graden, ook niet onze favoriete bezigheid is.
Eigenlijk ongehoord om niet op de Tafelberg te zijn geweest als je in Kaapstad bent geweest. Maar goed we hebben op Kaap de Goede Hoop een klim gemaakt en van het prachtige uitzicht over de Indische en de Atlantische oceaan genoten.
We kopen een nieuwe koelkast en rijden dan richting Stellenbosch om te horen of onze voorruit er al is. Dit blijkt helaas niet het geval, het zal nog 6 dagen duren wordt ons verteld.
Na wat gesnuffel op de kaart besluiten we dat dit een goed moment is om naar Cederberg te gaan want zover is het niet.
We vertrekken laat vanuit Stellenbosch en overnachten in Wellington. In een internet café krijgen we een leuk gesprek met de eigenaren en voordat we het in de gaten hebben is het laat.
In Wellington is volgens onze informatie één camping en we zijn blij dat de receptie nog open is als we aankomen. De prijs is zo laag dat dit onze in de eerste instantie erg verbaasd.
Al snel komen we erachter hoe dit komt, de camping lijkt wel een festivalcamping. Niet zo druk maar wel net zoveel rotzooi en herrie. De mensen zijn erg vriendelijk en ook nieuwsgierig maar maken wel erg veel lawaai tot diep in de nacht en vanaf s’ochtends 6 uur.
Daardoor zijn we de volgende dag wel vroeg op en rond het middaguur in Citrusdal. Daar komen we op een camping in het bos met een koud en een warm zwembad. Overdag koelen we ons af in het koude zwembad en s’avonds genieten we van de mooie sterrenhemel in het warme zwembad.
Er was maar voor één nacht plek dus de volgende ochtend gaan we op zoek naar een andere leuke overnachtingsplaats. Deze vinden we in het Cederberg gebied op een boerderijcamping. Bij aankomst ziet zij een paar paarden in de wei lopen. Sinds Namibië zijn er wel weer paarden te zien maar daar bleek een uurtje rijden ontzettend duur te zijn. Na het inschrijven op de camping vroeg ze aan de eigenaresse of het mogelijk was om paard te rijden. Dat was mogelijk en kostte 50 rand wat omgerekend nog geen 5 euro is. Tot haar grote verrassing mocht ze voor dat geld net zolang rijden tot ze eraf viel en gewoon in haar eentje de bergen intrekken. Zij was zo blij als een kind met dit onverwachte cadeautje en liep dan ook de hele avond te glunderen.
De camping was prachtig, tussen de bomen en bergen met een riviertje waar in gezwommen kon worden.
Terwijl we zaten te eten kwamen onze Zuid Afrikaanse buren en nog een man op ons af voor een gezellig praatje. Wobbel had ook hun nieuwsgierigheid opgewekt. Het waren ontzettend vriendelijke mensen die erg geïnteresseerd waren.
Heel vroeg stond zij de volgende ochtend op terwijl hij nog lekker lag te slapen. Er stond een mooie schimmel voor haar klaar genaamd Linsy. Al snel bleek dat Linsy geen doorsnee manege paard is waar over het algemeen de pit uit is. Dit paard was lekker fel en had duidelijk zin in een ritje. Het was een heerlijke tocht door de bergen en over de hoogvlaktes van meer dan 3 uur.
Bij terugkomst sprongen we samen in het koude bergwater wat lekker verkoelend was.
De vriendelijke buren, Piet en Rita, nodigde ons uit voor thee met zelfgebakken koekjes en we kletsen de middag vol. Beiden zijn leerkracht en vertelde ons veel over het Zuid Afrikaanse scholensysteem wat bergafwaarts lijkt te gaan. Ook vertelden Piet en Rita over hun ervaringen met de apartheid en de huidige situatie.
Het was een fijne middag en toen we gingen kregen we de trommel vol met overheerlijke koekjes mee.
Hij gaf aan dat hij niet van plan was om de volgende dag een wandeltocht van een hele dag te doen waarop zij snel weer naar de receptie ging om Linsy te bespreken voor de volgende ochtend. Na nog een tocht van bijna 3 uur de volgende dag werd ze uiteraard afgestraft. Na meer dan een jaar niet paarrijden levert 6 uur rijden in een korte tijd ongelofelijke spierpijn op.
Dit was het wel dubbel en dwars waard dus ze deed maar een klein beetje zielig.
Het was zondag en de camping vrijwel verlaten omdat de Zuid Afrikanen die maandag weer aan het werk moesten. We hadden de camping nagenoeg voor onszelf. Het was jammer dat ook wij de volgende dag moesten vertrekken omdat we een afspraak voor de voorruit hadden.
Het was een plekje om even helemaal tot rust te komen.
Weer terug in Stellenbosch belden we naar Walter en Rosa (Belgische jongen en Duits meisje), die hadden we in Namibië ontmoet en wonen in Stellenbosch. Walter en Rosa waren ook een poosje op reis geweest maar waren nu weer terug en we spraken af elkaar te ontmoeten. Het was een erg gezellig weerzien we werden meegenomen naar de leukste eettentjes en de beste koffieverkoper in de omgeving. Walter en Rosa kennen de stad erg goed en lieten ons de leukste plekjes zien. Ook werd er nog wat wijn geproefd bij een proeverij van een vrouw die we in Mosselbaai ontmoet hadden. De vrouw herkende ons en gaf direct opdracht om ons niets in rekening te brengen. Een aandachttrekkende reiziger zijn heeft soms zijn voordelen..
Uiteindelijk eindigde het verplichte bezoek aan Stellenbosch in een paar heel gezellige dagen.
Nu gaan we langzaam via Aghulas naar de Oostkaap waar we hopen nog veel meer moois van Zuid Afrika te zien….