Van Marokko naar Mauritanië

Na een paar leuke kerstdagen in Dakhla besloten we 27 december richting Mauritanië te rijden. Aangezien we officieel geen alcohol mee mogen nemen over deze grens hebben we 2de kerstavond goed ons best gedaan met behulp van Thomas, een Belg die we tegen zijn gekomen en een lift naar Nouadibou zocht. Hij had 3 weken met een ezel door Marokko getrokken en al aardig wat beleefd onderweg.
Met twee flinke katers voorin en een gezellige Belg achterin gingen we op weg. Wobbel had er zin in en we reden lekker door.. Wel lettende op de snelheidsborden nu want we hadden eerder in Marokko al gemerkt dat je maar beter 60 kan gaan rijden als het bord het aangeeft. Ook al is er verder niets te zien dan af en toe een tankstation. Zij had zich daar niet veel van aangetrokken in haar vreugde dat we de wind mee hadden en wel 80 km per uur gingen. Maar sommige dingen zijn in Marokko hetzelfde als in Nederland…ook daar staat de politie verdekt opgesteld achter een muurtje met een laser gun. Het grote verschil is wel dat je er in Marokko een lekker kopje thee bij krijgt al was die nu ook weer geen €40,- waard.

De eerste dag in de Sahara was een dagje van loom van het uitzicht genieten en zo nu en dan een noodstop maken vanwege de nawerkende alcohol.
Tegen de avond stopte we bij wat ooit alleen een tankstation was maar nu een compleet dorp in aanbouw. Er was een leuk restaurantje bij waar we lekker hebben gegeten en waar het een komen en gaan van mensen op doorreis was.
Daar ontmoette we Ne Jabe een Iraniër die al 2 jaar liftend op reis is. S ‘avond wisselden we ervaringen uit onder het genot van liters Marokkaanse thee en redelijk op tijd kropen we onder ons dekbedje.
De volgende dag werd hij 40!!!! Hij kreeg bij zijn ontbijtje leuke, lekkere en nuttige verjaardagscadeau’s die meegenomen en meegegeven waren. Wobbel van voor en achter versierd zodat hij zich echt jarig zou voelen. Met zijn vieren gingen we verder richting Mauritaanse grens. De grens was niet heel ver weg en om een uur of 12 waren we er. Eerst drie posten bij de Marokkaanse grens wat alles bij elkaar zo’n 3 uur in beslag nam, maar verder redelijk soepel verliep. Daarna het stukje niemandsland waar we ongeveer 3 kilometer piste hadden. Het was kort maar haalde fantastische herinneringen naar boven. Voor Wobbel was het een makkie. In dit stukje woestijn staat het vol met nieuwe oude auto´s die hier verkocht worden omdat het in de landen zelf verboden is. En degene die overblijven, vergaan er langzaam tot stof…….
De Mauritaanse grens omvatte maar liefst 4 posten met ieder een eigen taak die niet bepaald efficiënt uitgevoerd word. Zo waren we nog eens ongeveer 3 uur verder nadat we die grens gepasseerd hadden. Een dagje grens! Leuk verjaardagsuitje want hij vond het allemaal even leuk.
In Nouadibou vonden we al snel een leuke camping waar we ons installeerde alvorens we met z´n vieren op zoek gingen naar een leuk restaurantje om zijn verjaardagsdiner te gebruiken. Het viel ons eigenlijk direct op dat Mauritanië veel vriendelijker aandeed dan jaren geleden. Mensen groeten meer en zijn vriendelijk. De donkere Afrikanen uit de omliggende landen hebben niet meer alleen de aller vervelendste banen maar hebben nu eigen restaurantjes, taxibedrijfjes etc…een hele vooruit gang dus. We hebben s´avonds gezellig en lekker gegeten en daarna op de camping nog lang buiten gezeten en geprobeerd de wereldproblematiek op te lossen met 3 nationaliteiten sterk…
De volgende dag was bedoeld als rustdag….voor Wobbel was het dat ook. Vroeg in de middag kwam Ne Jabe een grote Mauritaanse schotel brengen voor de lunch om vervolgens te vragen we een stukje mee gingen wandelen. Nu zijn Iraniër misschien gewend aan lange afstanden maar voor ons was het bijna de vierdaagse..Wel de moeite waard overigens want we kwamen uit in een vissersdorpje waar we uitleg kregen over welke vis ze hadden, wat ze er mee deden en waar het naar toe ging. Er waren heel veel roggen die ze droogde en deze werden vervolgens van Mauritanië via Spanje naar Ghana vervoerd. Het zag er niet bepaald smakelijk uit en ik geloof dan ook niet dat we rog zullen gaan eten als we in Ghana zijn…
Bij terugkeer in de Auberge waar Thomas en Ne Jabe verbleven veraste Thomas ons met heuse gebakjes!! Om Paul zijn verjaardag nog eens over te doen. Heerlijk maar erg veel dus het werd tevens onze avond maaltijd.

Nadat Thomas en Ne Jabe beiden onze bus gezegend hebben in zilver en geel scheiden onze wegen zich weer en reden wij over het asfalt in de Sahara richting Nouakchot.
Ondanks de afwezigheid van de voortdurende spanning wanneer je door het zand heen crossen er dit keer niet was, hebben we genoten van de woestijn. De verschillende kleuren zand, af en toe begroeiing en de hoge duinen blijven mooi om naar te kijken. Onderweg waren er veel politieposten waar we moesten stoppen maar dit keer was het eigenlijk alleen maar leuk. Veel agenten en militaire waren vriendelijk en maakte grapjes over de vogel op ons dashboard. Een enkeling vroeg eerst de papieren en vervolgens een cadeau maar nergens moesten we geld betalen. Aangezien we vooral speelgoed en knuffels bij ons hebben, hebben we een heel spoor van (de verzameling van ruim 30 jaar van een vriendin) knuffels achtergelaten op onze weg. Onderweg kwamen we nog een hele luxe Franse camper tegen die vastzat langs de kant van de weg waar ze gestopt waren om te lunchen.. Onze Wobbel hielp hem met veel plezier en binnen 2 minuten was het klusje geklaard.
We overwogen om niet in een dag door te rijden maar onderweg lang de kant te overnachten en draaide Wobbel het zand in. Al snel bleek dit toch niet zo`n goed plan want we zaten vrijwel onmiddellijk vast. Dankzij zijn stuurkunsten waren ook redelijk snel weer los maar we kozen toch de weg naar de stad. Daar aangekomen wisten we niet wat we zagen……Wifi op de camping in Mauritanië….Het voelt bizar om in zo´n arm land als dit waar bijna niks is op de camping in het zonnetje achter mijn laptopje te zitten!
Alleen de skype verbinding is erg slecht en valt steeds uit maar ja, je kunt niet alles hebben…
Oud en nieuw in Mauritanië, we zijn benieuwd wat vannacht ons brengt.
In het nieuwe jaar wacht ons weer een nieuw avontuur wat Senegal heet!! We voelen ons enorm rijk omdat we aan het doen zijn waar we jaren van gedroomd hebben…als jullie in Nederland nu ook allemaal gezond blijven kan 2009 voor ons niet meer stuk!!!!!!!!!!!