Feest in Malawi

De afgelopen twee maanden in Malawi zijn voorbij gevlogen. Nadat we uit Livingstonia vertrokken gingen we naar Mzuzu om te tanken. Er was een brandstof crisis in heel Malawi en wat dit inhield kwamen we snel achter. Sommige mensen wachtten al dagen in het stadje op brandstof, alle pompen waren leeg. Daardoor kwamen we ook een Duits stel tegen wat we eerder in Ghana hadden ontmoet, meer dan een jaar geleden. Na een dag of 3 kregen we via via te horen dat er een pomp buiten de stad was die bijgevuld zou worden die dag. We haastten ons erheen en waren de tweede in de rij. De vrachtwagen was echter nog niet gearriveerd en zo werd het toch nog 3 uur later voordat we aan de beurt waren. Ondertussen stond er een ellenlange rij met geduldig wachtende Afrikanen. Het is leuk om te zien hoe ze hier van noodgedwongen wachten een gezellige toestand kunnen maken.
Met een volle tank reden we richting meer waar de eerste bestemming Nkata bay was.
In eerste instantie waren we van plan om daar 3 nachten te blijven maar dit werden er 13.
Het is een klein gezellig plaatsje waar we wederom veel leuke mensen ontmoetten.
Bij de backpackers verzamelde zich op een gegeven moment elke avond voor de maaltijd een internationaal groepje om Wobbel heen. Een Amerikaan, een Italiaan, zuid afrikaan, Duitse, een Brazaliaanse, een Agrentijn en een Zwitser…en vooral de Italiaan kan lekker koken. Een heel divers gezelschap waar we veel lol mee hebben gehad. Overdag vermaakten we ons in het water met snorkelen en zwemmen. Hij repareerde een oude houten kano zodat we een kanorace konden houden. De race ging niet om de snelheid maar om wie er het langste op kon blijven zitten. In deze kano zitten was namelijk niet mogelijk en het vereiste wat correct balanceren om het gevaarte rechtop in het water te houden.
In het dorp zelf leerden we veel Malawianen kennen die wisten hoe ze een feestje moeten vieren. Misschien wel iets te goed want al vroeg in de avond waren er veel erg dronken. De meesten hebben erg grappige namen zoals Sweetman, Fortune en de leukste was wel Fantastic. Je voorstellen als; “ik ben fantastisch” kan niet anders dan fantastisch zijn…
Nadat alle nationaliteiten hun vertrek uit Nkata bay meerdere malen hadden uitgesteld ging op een gegeven moment toch iedereen weer zijn eigen weg. Tommy (de Amerkiaan) en Fabio de Italiaan reden met ons mee richting Zuiden.
In kande-beach was het tot haar vreugde mogelijk om paard te rijden. De rit ging door de bergen en het bos en aan het einde kon er met het paard gezwommen worden. Nou ja gezwommen, het was niet veel meer als wat ze in Nederland in de waal deed; een stukje het water in rijden om af te koelen. Al met al een aangenaam ritje na een lange tijd niet meer op een paard te hebben gezeten.
Toen we verder zuidelijk reden kwamen we langs een tankstation waar net een vrachtwagen met brandstof aangekomen was. Onze tank was nog niet leeg maar we besloten toch om bij de niet al te lange rij aan te sluiten. Ook nu duurde het een paar uur voor we aan de beurt waren. Het begon al te schemeren en zij ging binnen vragen of er een camping in de buurt was. De chef van het tankstation zei spontaan dat we wel op het terrein van het tankstation mochten overnachten.
Fabio en Tommy zetten hun tentje op en de rest van de avond brachten we door met een potje Catan.
Het was de bedoeling dat we helemaal naar het zuidelijkste puntje van het meer zouden rijden waar ook het festival “lake of stars’ zou plaatsvinden. Zo’n 150 kilometer daarvandaan brak er echter weer een stuk van de bladveer af. Wij vonden het toch een beter idee om eerst naar Lilongwe te rijden om een nieuwe bladveer te zoeken. Na een laatste gezamenlijke dag in het rustige Senga bay namen we afscheid van Tommy en Fabio en reden richting hoofdstad.
Lilongwe is een niet al te grote overzichtelijke stad dus we verwachtte dat het niet al te moeilijk zou zijn om onderdelen voor Wobbel te vinden. Dit viel behoorlijk tegen, Mercedessen 308 rijden er nauwelijks en de hoofdbladveer moet wel precies passen.
Wat we wel vonden waren VERSE AARDBEIEN!!! Heerlijk, dit tezamen met de verse melk in de supermarkt maakte het ritje meer dan de moeite waard.
Na een aantal dagen vergeefs zoeken naar een mogelijkheid om de bladveer te vervangen informeerden we wat opsturen kost. Dit bleek zo’n 1000 euro te zijn en dat vinden we te duur. Wobbel begint duidelijk ouderdomsverschijnselen te vertonen waardoor we een beetje terughoudend zijn om er nog heel veel geld in te stoppen.
In de backpackers in Lilongwe kwamen we bekenden tegen die we al eerder in Malawi hadden ontmoet en ook weer nieuwe leuke mensen. We stonden wel even vreemd te kijken toen zelfs Tommy en Fabio weer voor onze neus stonden. Er was een klein muziekfestivalletje in de stad en met een groep van 18 mensen huurden we een busje om er heen te gaan. Er waren erg weinig bezoekers omdat er wellicht te weinig bekendheid aan gegeven was. De Afrikaanse bands waren goed en de sfeer gezellig.
Voordat we weer naar het meer gingen haalde hij de bladveren onder Wobbel uit om ze vervolgens beter vast te zetten. Hierdoor reden we in ieder geval minder scheef over de weg.
We wilden op tijd bij het festival terrein zijn zodat we een goed plekje om te kamperen zouden kunnen vinden. Eerst gingen we echter naar Monkeybay waar meer nijlpaarden en krokodillen zitten dan apen ondanks dat de naam anders doet vermoeden. Het is een idyllisch plekje, zowel boven als onder water, waar we erg van onder de indruk waren.
Twee dagen voor het 3 daagse festival begon vonden we bij een lokale lodge een schaduwrijk plekje voor ons huisje. Op de festivalcamping begon het ook langzaam vol te lopen en daar ontmoetten we een gezellig groepje Nederlanders waar we de dag mee vol kletsten.
De eerste dag van het festival werd zij s’ochtends misselijk wakker. Al gauw bleek er iets mis te zijn met haar ingewanden waardoor ze heel dicht bij de wc moest blijven. Waarschijnlijk de dag ervoor iets gegeten wat niet goed meer was en het duurde zo ongeveer 6 uur voordat maag en darmen weer rustig waren. Na 2 uurtjes geslapen te hebben was ze s’avonds toch weer fit genoeg om naar het festival te gaan.
Het waren 3 gezellige dagen ondanks dat de muziek over het algemeen niet onze smaak was. In een erg warm land naar een festival aan het strand gaan is een bijzondere ervaring. Wanneer het te heet werd konden we lekker een verfrissende duik in het meer nemen. De sfeer was erg goed en na anderhalve maand in Malawi was het grappig dat we heel veel mensen kenden die er rondliepen.
Het zou eigenlijk wel wat meer Afrikaans mogen zijn, het wordt namelijk door Engelsen georganiseerd en de entree kaarten zijn voor veel Malawianen niet betaalbaar. Het grootste gedeelte van de gasten was dan ook blank. We hoorden ook erg veel Nederlands om ons heen.
Na het festival gingen we naar Cape Mclear waar heel veel festivalgangers bleken te zijn. Haar oude lijf was eigenlijk wel een beetje uitgefeest en had duidelijk wat rust nodig. Veel gezellige mensen verzamelden zich echter regelmatig weer om Wobbel heen zodat het feest nog een paar dagen doorging.
Toen we uit deze plaats over het slechte wegdek vertrokken hadden we heel snel een lekke band. Hij bedacht dat het eens tijd werd om het reserve wiel dat onder de auto zit tevoorschijn te halen. De velg zag er wat verroest uit maar verder leek het in orde. Eenmaal weer onderweg dachten we geen van beiden aan het wiel toen we Wobbel voelden schommelen en er een vreemd geluid ergens vandaan kwam. We onderzochten de onderkant op loshangende of gescheurde dingen maar vonden niets. Toen reed hij langzaam vooruit en zij keek wat er gebeurde. Het wiel bleek nog maar aan twee bouten vast te zitten en slingerde hierdoor hevig heen en weer. De gaten van de velg waren zo verroest dat ze de bouten niet meer op hun plek hielden. Terwijl hij wederom een wiel verwisselde ging zij op zoek naar de bouten. De eerste was zo gevonden en vol goede moed liep zij in de hitte het volgende bergje op. Daar kwam een Malawiaan aan fietsen met een bout in zijn hand. De man had direct door dat zij hierna op zoek was en vertelde enthousiast dat er verderop nog een lag. De vriendelijke man liep gezellig met haar het hele eind mee om de bout te zoeken. Gelukkig waren ze alle drie nog wel te gebruiken zodat we weer verder konden.
Het groene en rustige Zomba Plateau waar we vervolgens heen gingen was een verademing. We bleven 5 dagen tussen de mooie vogels en grote kleurrijke vlinders. Elke dag kwam Adam langs om allerlei soorten vers fruit te verkopen zodat ook onze lijven weer bijtrokken door een flinke dosis vitamine.
Ondertussen kregen we een telefoontje van Auke ( Belgische lodge eigenaar in Livingstonia) die vanwege minder prettige omstandigheden vroeg of wij een poosje op zijn lodge willen passen.
Aangezien we er zelf over denken om een backpakkers/lodge te beginnen is dit voor ons een ideale kans om het uit te proberen. En daarnaast zit Lukwe Eco camp wat ons betreft ook nog eens op een van de mooiste plekjes in Malawi. Dus we reden weer rustig richting noorden.
We bleven nog een nachtje op een piepkleine camping aan een rivier vol met nijlpaarden die we de hele avond door hoorden lachen…tenminste daar lijkt het geluid op.
In Lilongwe deden we flink inkopen van vooral veel lekkere dingen die in de rest van Malawi niet te koop zijn. We waren uitgenodigd door twee Nederlanders die op een heel mooie plek in de hoofdstad wonen en brachten daar een gezellige avond door met klagen over Nederlandse regeltjes. We blijven tenslotte Nederlanders dus er moet af en toe even flink gezeurd worden…
In een dag reden we naar Mzuzu waar we in het donker aankwamen. Auke heeft hier ook een huis en we konden in zijn tuin kamperen. Hier zijn we nu bezig met een aanvraag voor een verblijfsvergunning voor een half jaar en dan is het de bedoeling dat we weer de berg op gaan om daar een tijd te verblijven.
Er is weer een diesel crisis en onze tank is leeg het kan nog dagen duren voordat er nieuwe komt en mensen overnachten bij de pomp. Wij hebben geluk, Auke heeft nog een grote jerrycan met diesel staan zodat we in Livingstonia kunnen komen. We verheugen ons er op om een poosje op deze mooie plek te vertoeven.